Gustav Klimt was the most famous Austrian artists of his time. But despite that, the personal aspects of his biography are still a mystery just unveiled. You can only review the facts of his public career, something the whole insufficient to clarify the complexities of a refined and tight work, whose elaborate symbolism often sticks close to keys.

Born in Baumgarten, near Vienna, in the bosom of a family craft tradition that partly reflected the national plurality of the Austro-Hungarian Empire. His mother was Viennese, and his father, Ernst Klimt, Goldsmith Bohemian origin that guided his three sons were also born of the marriage, four daughters to the same career path.

Thus, Gustav Klimt, the oldest boy, enters 1876 in the School of Applied Arts Imperial Museum of Art and Industry in Vienna, an institution founded a few years ago to improve the situation of the industrial arts in the Empire. There will be a strong technical and theoretical and, upon graduation in 1883, is with his brother Ernst and Franz Matsch mate the «Company of Artists».
Gustav Klimt fue el más famoso de los artistas austriacos de su tiempo. Pero pese a eso, los aspectos personales de su biografía son todavía hoy un misterio apenas desvelado. Sólo es posible revisar los hechos de su trayectoria pública; algo a toda luces insuficiente para esclarecer las complejidades de una obra refinada y hermética, cuyo elaborado simbolismo se atiene a menudo a claves íntimas.

Nació en Baumgarten, cerca de Viena, en el seno de una familia de tradición artesana que, en parte, reflejaba la pluralidad nacional del Imperio austrohúngaro. Su madre era vienesa, y su padre, Ernst Klimt, orfebre de origen bohemio que orientó a sus tres hijos varones –del matrimonio nacieron también cuatro hijas- hacia su mismo camino profesional.

De esta forma, Gustav Klimt, el mayor de los varones, ingresa en 1876 en la Escuela de Artes Aplicadas del Museo Imperial de Arte e Industria de Viena, institución fundada pocos años antes con el fin de mejorar la situación de las artes industriales en el Imperio. Allí se hará con una sólida formación técnica y teórica y, al terminar sus estudios en 1883, constituye con su hermano Ernst y su compañero Franz Matsch la “Compañía de artistas”.

Gustav Klimt foi máis famosos artistas austríacos da súa época. Pero, a pesar diso, os aspectos persoais da súa biografía aínda son un misterio só desvelado. Só se pode revisar os feitos da súa carreira pública, algo que o suficiente para aclarar toda a complexidade dun traballo refinado e axustado, cuxo simbolismo moitas veces elaboradas varas preto de claves.

Nacido en Baumgarten, preto de Viena, no seo dunha tradición artesanal da familia que en parte reflicte a pluralidade nacional do Imperio Austro-Húngaro. A súa nai era vienense, eo seu pai, Ernst Klimt, Goldsmith orixe Bohemian que orientaron os seus tres fillos tamén naceron do matrimonio, catro fillas para a carreira mesmo.

Así, Gustav Klimt, o neno máis vello, entra 1876 na Escola de Artes Aplicadas Museo Imperial de Arte e Industria, en Viena, unha institución fundada hai algúns anos para mellorar a situación das artes industriais no imperio. Haberá unha forte e técnico e teórico, logo da formatura en 1883, é co seu irmán e compañeiro de Ernst Franz Matsch a «Compañía de Artistas».

The imperial administration was engaged in promoting the decorative arts, and the monumental project, an avenue Ringstarre circle around the old town of Vienna where he would be located the main cultural and institutional buildings of the Empire, then in full swing, provided an excellent opportunity for artists, architects and craftsmen. Foguearse After some errands away from the capital as the decoration of Teatro Municipal del Fiume, Croatia, between 1883 and 1885 – the three partners decorate the steps of the Burgtheater between 1886 and 1888 and three years later, its success will worth the decorative paintings commissioned for the spandrels between the columns of the staircase and the Museum of History of Art, one of the great buildings of the Ringstrasse.

In 1888, moreover, Klimt painted for the council had an inside view of the Viennese Burgtheater old in 1890 he won the Prize of the Emperor. With less than thirty years, Klimt was already one of the most prestigious artists in Vienna.

Ernst’s death in 1892 put an end to the «Company of Artists», but Klimt’s reputation reached its peak just two years later, with the commissioning of three panels on the Philosophy, Medicine and Jurisprudence for the ceiling of the Great Hall University, also in the Viennese Ringstrasse. Since then, the idyll of Klimt with imperial Aministración begins to become cloudy. Thus, in 1897, the artist leads the founding of the Secession, a group of Viennese artists and architects who separates himself from the Association of Artists with the declared intention to assert the modern art scene and put the Viennese in contact with new European trends .

In 1905, Klimt and other artists close to him leaving the Secession, but maintain the same ideals as expressed in the great exhibition of Kunstschau 1908.

Klimt never married, although he had several illegitimate children, of whom he recognized at least three.

Gustav Klimt’s work together: the singularity, the impression that private keys are locked it, but at the same time is a nearly exhaustive summary of concerns, trends and languages ​​of modern European art scene turbulent year of turn of the century. Klimt encouraged the modernization and opening of the Austrian art European trends, it mingles the influence of German Jugendstil Munich, Mackintosh Scottish Style Modern and Impressionist and Post-lesson in French with the Symbolist heritage of German Romanticism and Nordic.

The aim of Klimt was idealistic and self-referential art, freed from mortgages and commitments beyond its intrinsic requirements.

With few exceptions, women devoted only facet of his celebrated portraits and allegorical characters are female translation. The meaning of the feminine in Klimt’s always been a controversial subject for criticism. She is the catalyst mythical symbolism of Klimt, picture of life and death, threat and promise at a time.

Klimt’s work has been identified with the sumptuous decoration based on gold and ornaments in bright colors, but also with covert phallic forms that indicate the nature of the drawings that inspired them. In the first version of Judith, for example, but also in Kiss and, above all, the Danae of 1907 are abstract elements of a sexual nature unmistakable. Women being one of the most recurrent themes of Klimt, the artist is logical that represent many facets of the female character, although I felt a special predilection for a type of aggressive and dominant woman could identify with the iconic model of the femme fatale. Art historians agree in pointing out the eclectic nature of his pictorial style, and have signed, among others, references to the art of ancient Egypt, Mycenaean culture, to classical Greece and Byzantine art. Classically trained man, Klimt was not however hesitate to express their enthusiasm for the art of medieval artists as Dürer-o-exotic-like artists Rinpoche Japanese school. His mature works are characterized by a rejection of his early naturalistic, whereas noted the progressive development of symbolic or abstract motifs that emphasized the freedom of spirit that permeated all the avant-garde of the early twentieth century. Similarly, it is significant line value in his work. His dramatic compositions, sometimes using strange points of view, vertical and unusual cuts-emphasize the innovative nature of its plastic, and anticipate the expressive value of the line that characterize the post-expressionism.

Klimt’s work had an enormous influence on all the Viennese Secession group. In his role as leader of the group, Klimt was not only a powerful influence on artists like Egon Schiele, but tried to support the work of these young talents to the institution of Küntshalle, in 1917, which sought to prevent the exodus of artists abroad. His relationship with the aristocracy and the Viennese intelligentsia allowed close contact with the continent’s leading personalities, such as Oskar Kokoschka and Alma Mahler, among others. His distinctive aesthetic and a decadent flavor that is usually identified with his work, have become an unavoidable fashion and contemporary aesthetics. The astronomical figures achieved in auctions of his works prove, in a way that Klimt’s commercial success has not waned, a century after his death. Have also made films about his life-the best known of them, starring John Malkovich, was released on January 28, 2006 during the International Film Festival Rotterdam (Netherlands).

La Administración imperial estaba empeñada en la promoción de las artes decorativas, y el proyecto monumental de la Ringstarre –una avenida circular en torno al casco histórico de Viena donde se localizarían los principales edificios institucionales y culturales del Imperio-, entonces en plena realización, proporcionaba una inmejorable oportunidad a artistas, arquitectos y artesanos. Después de foguearse en algunos encargos lejos de la capital –como la decoración del Teatro Municipal del Fiume, en Croacia, entre 1883 y 1885-, los tres socios decoran la escalinata del Burgtheater entre 1886 y 1888 y, tres años después, su éxito les vale el encargo de las pinturas decorativas para las enjutas e intercolumnios de la escalera del Museo de Historia del Arte, otro de los grandes edificios de la Ringstrasse.

En 1888, por otra parte, Klimt había pintado para el concejo vienés una vista interior del viejo Burgtheater que le valió en 1890 el Premio del Emperador. Con menos de treinta años, Klimt era ya uno de los artistas más prestigiosos de Viena.

La muerte de Ernst en 1892 pone fin a la “Compañía de artistas”, pero la reputación de Klimt alcanza su cima apenas dos años después, con el encargo de tres paneles sobre la Filosofía, la Medicina y la Jurisprudencia para el techo del Aula Magna de la Universidad, también en el Ringstrasse vienesa. A partir de entonces, el idilio de Klimt con la Aministración imperial empieza a enturbiarse. Así, en 1897, el pintor encabeza la fundación de la Secesión, un grupo de artistas y arquitectos vieneses que se separa de la Asociación de Artistas con la declarada voluntad de afirmar la modernidad artística y poner la escena vienesa en contacto con las nuevas tendencias europeas.

En 1905, Klimt y otros artistas próximos a él abandonan la Secesión, aunque mantienen los mismos ideales, expresados en la gran exposición de la Kunstschau de 1908.

Klimt no se casó, aunque tuvo varios hijos naturales, de los que reconoció al menos tres.

La obra de Gustav Klimt reúne: la singularidad, la impresión de que en ella se encierran claves íntimas; pero, al mismo tiempo, es una síntesis casi exhaustiva de las inquietudes, tendencias y lenguajes de la convulsa escena artística moderna europea de los años del cambio de siglo. Klimt alentó la modernización y la apertura del arte austriaco a las tendencias europeas; en él confluyen la influencia del Jugendstil alemán de Munich, el Modern Style escocés de Mackintosh y la lección de impresionistas y posimpresionistas franceses con la herencia simbolista del romanticismo alemán y nórdico.

El objetivo de Klimt era un arte idealista y autorreferencial, liberado de hipotecas y compromisos más allá de sus exigencias intrínsecas.

Salvo contadas excepciones, consagró sólo a mujeres su celebrada faceta de retratista y sus personajes alegóricos encuentran una traducción femenina. El significado de lo femenino en Klimt siempre ha sido un asunto controvertido para la crítica. La mujer es el catalizador mítico del simbolismo de Klimt, imagen de la vida y de la muerte; amenaza y promesa a un tiempo.

La obra de Klimt se ha identificado con la suntuosa decoración basada en dorados y elementos ornamentales de vivos colores, aunque también con formas fálicas encubiertas que indican el carácter de los dibujos en que se inspiraban. En la primera versión de Judith, por ejemplo, aunque también en El beso y, sobre todo, en la Dánae de 1907 aparecen elementos abstractos de un carácter sexual inconfundible. Siendo la mujer uno de los temas más recurrentes de Klimt, resulta lógico que el artista representase muchas de las facetas del carácter femenino, aunque sentía especial predilección por un tipo de mujer agresiva y dominante que podría identificarse con el modelo icónico de la femme fatale. Los historiadores del arte coinciden en señalar el carácter ecléctico de su estilo pictórico; y se han apuntado, entre otras, referencias al arte del antiguo Egipto, a la cultura Micénica, a la Grecia clásica y al arte bizantino. Hombre de formación clásica, Klimt no sentía sin embargo reparo en manifestar su entusiasmo por el arte de artistas medievales -como Durero- o exóticos -como los artistas de la escuela Rinpa japonesa. Sus obras de madurez se caracterizan por un rechazo de sus inicios naturalistas, siendo así que se ha señalado el progresivo desarrollo de motivos simbólicos o abstractos que enfatizaban la libertad de espíritu que impregnó todas las vanguardias artísticas de principios del siglo XX. Del mismo modo, resulta significativo el valor de la línea en su obra. Sus dramáticas composiciones -utilizando a veces extraños puntos de vista, planos verticales y cortes atípicos- subrayan el carácter innovador de su plástica, y anticipan el valor expresivo de la línea que caracterizará el expresionismo posterior.

La obra de Klimt tuvo una enorme influencia sobre todo el grupo de la Secesión Vienesa. En su papel de líder del grupo, Klimt no sólo fue una poderosa influencia para artistas como Egon Schiele, sino que trató de apoyar la obra de estos jóvenes talentos con la institución del Küntshalle, en 1917, con el que pretendía evitar el éxodo de artistas al extranjero. Su relación con la aristocracia y la intelectualidad vienesas le permitió un contacto estrecho con las personalidades más importantes del continente, como Oskar Kokoschka y Alma Mahler, entre otros. Su estética inconfundible, y cierto aroma decadentista con que se suele identificar su obra, lo han convertido en un referente ineludible de la moda y la estética contemporáneas. Las astronómicas cifras alcanzadas en subastas de sus obras prueban, en cierto modo, que el éxito comercial de Klimt no ha decaído, un siglo después de su muerte. También se han realizado películas sobre su vida -la más conocida de ellas, protagonizada por John Malkovich, fue estrenada el 28 de enero de 2006 durante el Festival Internacional de Cine de Rotterdam (Holanda).

O goberno imperial estaba empeñado en promover as artes decorativas, eo proxecto monumental, unha avenida Ringstarre círculo arredor da cidade vella de Viena, onde estarían localizados os principais edificios culturais e institucionais do Imperio, entón en pleno curso, desde unha excelente oportunidade para os artistas, arquitectos e artesáns. Foguearse Despois de varios recados de distancia da capital como a decoración do Teatro Municipal do Fiume, en Croacia, entre 1883 e 1885 – os tres socios decorar os pasos do Burgtheater entre 1886 e 1888 e tres anos máis tarde, o seu éxito será paga a pena as pinturas decorativas orde para o spandrels entre as columnas da escaleira e do Museo de Historia da Arte, un dos grandes edificios da Ringstrasse.

En 1888, ademais, Klimt pintou para o municipio tiña unha visión interna do Burgtheater de Viena de idade en 1890 gañou o Premio do Emperador. Con menos de 30 anos, Klimt xa era un dos artistas de maior prestixio en Viena.

A morte de Ernst en 1892 puxo fin á «Compañía de Artistas», pero a reputación de Klimt alcanzou o seu pico só dous anos despois, coa colocación de tres paneis sobre a Filosofía, Medicina e Xurisprudencia para o teito do Salón Principal University, tamén na Ringstrasse vienense. Desde entón, o idílio de Klimt con imperial Aministración comeza a converterse en turba. Así, en 1897, o artista leva a fundación da Secesión, un grupo de artistas vienenses e arquitectos que se separa da Asociación de Artistas coa intención declarada de facer valer a escena de arte moderna e poñer o vienense en contacto coas novas tendencias europeas .

En 1905, Klimt e outros artistas próximos a el saír da Secesión, pero mantén os mesmos ideais expresados ​​na gran exposición de Kunstschau 1908.

Klimt nunca se casou, aínda que varios fillos ilexítimos, dos que el recoñeceu como mínimo tres.

Traballo Gustav Klimt, en conxunto: a singularidade, a impresión de que as claves privadas están bloqueadas, pero, á vez é un resumo case exhaustiva de problemas, tendencias e linguaxes da escena da arte moderna europea no ano turbulento de cambio de século. Klimt incentivou a modernización e apertura das tendencias da arte austríaca Europea, se mestura a influencia do alemán Jugendstil Múnic, estilo escocés Mackintosh Moderna e impresionista e post-clase en francés coa herdanza simbolista do romanticismo alemán e nórdicos.

O obxectivo do Klimt era arte idealista e auto-referencial, libres de hipotecas e compromisos máis alá das súas necesidades intrínsecas.

Con poucas excepcións, as mulleres dedicados única faceta dos seus retratos celebrada e personaxes alegóricos son tradución do sexo feminino. O significado do feminino na Klimt sempre foi un tema polémico para a crítica. É o simbolismo mítico catalizador de Klimt, retrato da vida e ameaza de morte, ea promesa dunha vez.

Traballo de Klimt foi identificado coa decoración suntuosa baseado no ouro e adornos en cores brillantes, pero tamén con formas fálica secretas que indican a natureza dos deseños que os inspiraron. Na primeira versión de Judith, por exemplo, pero tamén no Kiss e, sobre todo, o Dana de 1907 son elementos abstractos de natureza sexual inconfundible. Mulleres sendo un dos temas máis recurrentes de Klimt, o artista é lóxico que representan varias facetas do personaxe feminino, aínda que eu me sentía unha especial predilección por un tipo de muller agresiva e dominante podería identificar co modelo de iconas da Femme Fatale. Historiadores da arte coinciden en sinalar a natureza ecléctica do seu estilo pictórico, e asinaron, entre outros, as referencias á arte do antigo Exipto, Mycenaean cultura, a Grecia clásica e da arte bizantina. Clasicamente home adestrado, Klimt non foi, porén, dubida en expresar o seu entusiasmo pola arte de artistas medievais como Durero-o-Exotic-como artistas escola xaponesa Rinpoche. A súa obra madura caracterízanse por un rexeitamento da súa naturalista cedo, mentres observou o desenvolvemento progresivo dos motivos simbólicos ou abstractos que enfatizaba a liberdade de espírito que permeou todas as vangardas do inicio do século XX. Do mesmo xeito, é significativo o valor da liña no seu traballo. As súas composicións dramáticas, algunhas veces utilizando estraños puntos de vista, vertical e inusual corta-enfatizar o carácter innovador do seu plástico, e anticipar o valor expresivo da liña que caracterizan a pos-expresionismo.

Traballo de Klimt tivo unha enorme influencia sobre todo o grupo Secesión vienense. No seu papel como líder do grupo, Klimt foi non só unha poderosa influencia sobre artistas como Egon Schiele, pero tentou apoiar o traballo destes novos talentos para a institución do Küntshalle, en 1917, que buscou evitar o éxodo de artistas no exterior. A súa relación coa aristocracia ea intelligentsia vienense permitido contacto próximo con personalidades do continente, como Oskar Kokoschka e Alma Mahler, entre outros. A súa estética distinta e un sabor decadente que adoita ser identificado co seu traballo, tornáronse unha forma inevitable e estética contemporánea. Os números astronómicos obtidos en poxas das súas obras proban, de forma que o éxito comercial de Klimt non diminuíu, un século despois da súa morte. Tamén fixeron películas sobre a súa vida, o máis coñecido deles, protagonizado por John Malkovich, foi lanzado o 28 xaneiro 2006 durante o Festival Internacional de Cine de Rotterdam (Holanda).